Nepziektes

By 20 jaar ago

Relativeren is in de medische wetenschap vaak een moeilijk begrip. Het is een manier van werken die men liever niet gebruikt. Al gauw worden dan afwijkingen van de standaardnorm een ziekte genoemd. Met bijbehorende behandeling natuurlijk.


Een voorbeeld daarvan is de bekende ‘onhebbelijk kind’ ziekte: ADHD (Attention Deficit/Hyperactivity Disorder).


Volgens sommige ‘wetenschappers’ hadden zelfs Socrates, Charles Darwin en Andy Warhol een ziekte.


Een kritisch artikel stelt deze neiging van de medische wetenschap, om afwijkend gedrag tot ziekte te bombarderen, aan de kaak.


Oppositional Defiant Disorder (ODD) is ook zo’n ziekte. Volgens het artikel beantwoorden mensen met de volgende kenmerken aan de diagnose voor die ziekte:


 

A pattern of negativistic, hostile, and defiant behavior lasting at least 6 months, during which four (or more) of the following are present:

1. often loses temper
2. often argues with adults
3. often actively defies or refuses to comply with adults’ requests or rules
4. often deliberately annoys people
5. often blames others for his or her mistakes or misbehavior
6. is often touchy or easily annoyed by others
7. is often angry and resentful
8. is often spiteful or vindictive

 

Hondeneigenaren zullen dit misschien ook herkennen bij hun nog jonge pup, maar als mensenkinderen deze verschijnselen vertonen moeten ze in therapie, hoewel het merendeel van de symptomen geformuleerd is in morele termen. De waarnemer keurt op basis van eigen normen een bepaald gedrag af en niet op basis van objectieve metingen. Daarmee promoot de medische wereld zich tot hoeder van de moraal, een rol waarvoor de doorsnee medicus echter niet is opgeleid.


 

There is one last oddity to note. Professor Michael Fitzgerald of Dublin University has recently said that geniuses such as Socrates, Charles Darwin, and Andy Warhol may have had a mental disease called Asperger’s syndrome characterised by not wanting to talk to people and having “restricted” interests with “abnormal” intensity. Now, suppose that having Asperger’s syndrome for a while would help you to complete a great work on a “restricted” interest since you wouldn’t have to spend time on conversations that would distract you from your work and you would be able to focus intensely on it. Might one not prefer to have Asperger’s symdrome to being mentally healthy under such circumstances?

What does that make a person who “cures” it by force?

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Download poster

Citaten

  • "Es ist schwieriger, eine vorgefaßte Meinung zu zertrümmern als ein Atom."
    (Het is moeilijker een vooroordeel aan flarden te schieten dan een atoom.)
    Albert Einstein

  • "Als je alles zou laten dat slecht is voor je gezondheid, dan ging je kapot"
    Anonieme arts

  • "The effects of other people smoking in my presence is so small it doesn't worry me."
    Sir Richard Doll, 2001

  • "Een leugen wordt de waarheid als hij maar vaak genoeg wordt herhaald"
    Joseph Goebbels, Minister van Propaganda, Nazi Duitsland


  • "First they ignore you, then they laugh at you, then they fight you, then you win."
    Mahatma Gandhi

  • "There''s no such thing as perfect air. If there was, God wouldn''t have put bristles in our noses"
    Coun. Bill Clement

  • "Better a smoking freedom than a non-smoking tyranny"
    Antonio Martino, Italiaanse Minister van Defensie

  • "If smoking cigars is not permitted in heaven, I won't go."
    Mark Twain

  • I've alllllllways said that asking smokers "do you want to quit?" and reporting the results of that question, as is, is horribly misleading. It's a TWO part question. After asking if one wants to quit it must be followed up with "Why?" Ask why and the majority of the answers will be "because I'm supposed to" (victims of guilt and propaganda), not "because I want to."
    Audrey Silk, NYCCLASH