Onder deze kop verscheen deze week een artikel in Elseviers Magazine over Hormesis, de nieuwste, snel opkomende theorie in de toxicologie (vergifkunde).
In het artikel staat een grote foto opgenomen van een baby aan de borst met daaronder de tekst:
Deskundigen zijn bezorgd over de mogelijkheid dat er een beetje dioxine in de moedermelk zit. Klopt de nieuwe theorie, dan zouden ze blij moeten zijn.
Een klein beetje gif in het milieu is goed voor de weerstand van een mens en dus gezond. En de auteur noemt natuurlijk ook omgevingsrook….
Nietzsche had gelijk: er komt steeds meer steun voor de theorie dat geringe doses gif – kankerverwekkende stoffen, straling, sigarettenrook – het lichaam goed doen.
“If it doesn’t kill you, it makes you stronger” (als je er niet aan dood gaat word je er sterker van) is een uitspraak die je in de engelstalige landen steeds vaker hoort. Proeven bij planten en dieren hebben uitgewezen dat er veel waarheid in die uitspraak zit. Dr. Calabrese van de universiteit van Massachusetts houdt zich er al bijna zijn hele wetenschappelijke leven mee bezig. Hij deed duizenden proeven en vond steeds weer hetzelfde: een klein beetje gif doet goed.
Vrouwtjesmuizen die een kleine hoeveelheid dioxine in het voer krijgen ontwikkelen minder in plaats van méér tumoren en onkruid dat een klein beetje onkruidverdelger wordt toegediend, gaat beter groeien.
Ook bij mensen zijn er tekenen dat het zo werkt: in het zuid-westen van Groot-Brittanië, waar relatief veel radon in de huizen voorkomt hebben kinderen minder last van leukemie en in Zweedse huizen komt twee keer zoveel radon voor dan in Deense huizen maar vindt men minder longkanker. Japanners die kleinere hoeveelheden straling opliepen tijdens de bombardementen van Hirshima en Nagasaki leven langer dan gemiddeld.
Maar het mooiste voorbeeld staat aan het eind van het artikel:
