In onze ogen dient een mens zoveel mogelijk baas te zijn over de eigen omgeving. Dat betekent niet dat hij maar alles kan doen wat hij wil, maar de hedendaagse goed opgeleide burger kan zeer goed zelf bepalen wat kan en wat niet kan. Natuurlijk zijn er conflicten tussen mensen, ieder heeft wel eens zijn eigen belangen. Dat dient primair tussen de strijdende individuen, volgens aanvaardbare sociale regels, uitgevochten te worden. Lukt dat niet, dan pas hoeft de overheid tussenbeide te komen. En dan wel de overheid die het meest nabij staat: de gemeentelijke overheid, c.q. justitieapparaat. Ook deze dient primair op een redelijk manier te proberen het pleit te beslechten, pas daarna volgen dwangmaatregelen.
Pas als lokale overheden niet in staat zijn zaken te regelen, mogen burgers uit een gemeente besluiten bepaalde taken over te dragen aan een hogere overheid. Maar op basis van vrijwilligheid en democratische besluitvormingsprincipes. Ditzelfde kan ook op de hogere niveau’s gebeuren, waar macht gedelegeerd mag worden.
Dit principe wordt het Subsidiariteitsbeginsel genoemd.
In deze redenering komt de EU pas op de allerlaatste plaats en mag ze de zaken regelen voor de burger die de lagere overheden gedelegeerd hebben. We kunnen ons voorstellen dat bijvoorbeeld enig financieel beheer, economische spelregels en diverse milieumaatregelen alleen op Europees niveau geregeld kunnen worden. De grootschaligheid van een Europese bureaucratie heeft echter dermate negatieve consequenties voor de burger dat het aantal gebieden waarop de EU werkt zoveel mogelijk beperkt dient te worden. Volksgezondheid hoort daar slechts ten dele bij, slechts interventies en regelgeving die niet op het lokale of iets hogere niveau zijn te regelen horen onder haar jurisdictie thuis. De EU is op volksgezondheidsgebied slechts een zeer magere rol toe te bedelen.
Wij pleiten voor kleinschaligheid op politiek en economisch gebied omdat dan de burger vrijheid van keuze heeft. Bevalt een bepaalde gemeente, provincie of land niet, dan kun je altijd nog verhuizen. Een Europa van de eenheidsworst is een gevangenis waaruit niet meer te vluchten is. En dat is niet in het belang van het welzijn van de mensen die de maatschappij uitmaken…
Dit is een EU van de politici, niet van de burgers…..