E-mail wisselingen (3)
Geachte heer Ruitenbeek,
Forces Nederland is niet extreem, maar Forces International is wel zeer extreem. “Het is echt niet zo dat wij aan de hand van onze argumenten niet-rokers onze rook zouden willen opdringen, geenszins. Mensen uit de CAN-gelederen die daarop wijzen, maken zich schuldig aan ernstige misvattingen. Ook de suggestie dat Forces wel heel erg blij zou zijn met het feit dat een Britse astmapatiënt een rechtzaak tegen de tabaksindustrie verloren had, is volkomen uit de lucht gegrepen en sterker nog: is te beschouwen als lasterlijke praat (smaad dus).” Zie het volgende bericht. Het ging in werkelijkheid om een verpleegster die gedwongen was in een doorrookte ruimte te werken, daarover een proces verloor en de reactie van Forces International spreekt boekdelen. Was het werkelijk niet mogelijk geweest om een rokende verpleegkundige dit werk te laten doen? Niets laster, niets smaad, nee, deze reactie staat op de site van Forces International. http://www.forces.org/articles/category/2ndhand.htm
ENGLAND: Nurse Claims Damage From Second Hand Smoke – Judge: Get Out Here! HURRAH for Mr Justice Holland who has ruled in favour of scientific rigor and common sense. This British landmark case will set the tone for other lawsuits that are instigated by antismoking Cartel organizations such as ASH, whose sole purposes are to induce litigation and intolerance among the population, and spread scientific misinformation for political ends. And you know what’s best? According to British law, the nurse was also ordered to pay the costs of defending her action and to hand over £5,000 that had been lodged with the court in advance. What a beautiful day in England! The nurse stated in anger that “This is not going to go away.” And neither will we. Nurse’s passive smoking claim fails By Ian Burrell, Home Affairs Correspondent A nurse who claimed she developed asthma through being exposed to passive smoking in an old people’s home yesterday lost her claim for damages in a landmark court case. Mr Justice Holland ruled at the High Court in Manchester that the management of the home had taken all practical steps in view of 60-year-old Sylvia Sparrow’s aversion to cigarette smoke. Mrs Sparrow claimed she was forced to leave her job because her asthma was triggered by being forced to work in a “smokers’ corner”, where elderly residents smoked almost constantly. The judge said the only issue he had to decide was whether the owners of the home were in breach of their duty in failing to do all that was reasonably practical to reduce Mrs Sparrow’s exposure to passive smoking after she was diagnosed as having asthma in February 1990. The judge said: “Weighing all the factors, I have to find the plaintiff has failed to prove the defendants were negligent so as to cause injury to her. I cannot uphold that the system of work was negligent.” Mrs Sparrow, whose action was funded by the Royal College of Nursing, was also ordered to pay the costs of defending her action and to hand over £5,000 that had been lodged with the court in advance. The judge said the home’s duty of care embraced the patients as well as the staff and it could be that if the interests of the patients justified Mrs Sparrow being moved into the smokers’ area there might have been no other practical course open to them. The judge said common sense and legal authorities suggested that an employer’s needs to take account of their workers’ susceptibilities “had to be kept within bounds”. He said: “That is as much a problem for employees as employers.” Mrs Sparrow said she was disappointed by the ruling, but added: “I do feel I have achieved something. There are people out there suffering and they need to stand up and be counted. This is not going to go away.” In a statement, solicitors for St Andrew’s Homes Ltd, which ran the nursing home where Mrs Sparrow worked, said: “This judgment shows that there is no automatic right to compensation for employees working in a smoky atmosphere, particularly where an employee can exercise a choice about where he or she works, as in Mrs Sparrow’s case.”
De enige ‘keuze’ die ze had, was ontslag nemen, omdat die instelling haar dwong tussen de rokers te werken. Dat noem ik discriminatie die door een rechter werd gesanctioneerd. Die rechter zei duidelijk dat een instelling een nietroker mag dwingen zich aan rook bloot te stellen. “Roken? We lossen het samen op. Ontslag voor de nietroker. Wij weigeren een rokende werknemer in die rookruimte te laten werken.” Wat die rechter, de advocaten van de instelling en de instelling zelf in gewone taal zeiden was: “Ze hadden u wat ons betreft mogen doodroken. Stik maar met uw astma in de sigarettenrook.” En het zou me niets verbazen als die rechter zelf een roker is die een pracht kans zag een nietroker te grazen te nemen met het wetboek in de hand.
Rokers hebben gedurende de hele twintigste eeuw nietrokers geterroriseerd en gediscrimineerd door overal te roken en zich nergens wat van aan te trekken. Ze hebben zich ZELF de door Forces veroordeelde acties van niet-rokers op de hals gehaald. WIJ WILLEN DIE VUILIGHEID NIET LANGER MEER GEDWONGEN INADEMEN!
Een voorbeeld: In het Erasmusgebouw van de universiteit van Nijmegen was een kantine met een fatsoenlijke rookregeling: scheiding van rokers en nietrokersdelen. Wie zou daar bezwaar tegen kunnen maken? Wat deden de rokers echter? Ze rookten met pure opzet in het nietrokendeel. Daarop werd de hele kantine voor rokers vrijgegeven door alle tafels te voorzien van asbakken, een overwinning voor de rokers aan de universiteit, die meenden iedereen hun rook op te mogen dringen en voor dat ‘recht’ ook ‘moedig’ hadden gestreden. Uiteindelijk werd het een Pyrrhusoverwinning: voor het hele gebouw werd een rookverbod afgekondigd. Als de rokers zich niet zo hadden misdragen, was een andere oplossing bedacht. Wat ook zo ‘heerlijk’ was in het tijdperk waarin rokers het voor het zeggen hadden: tijdens werkcolleges in de collegezalen mocht worden gerookt, en daar werd dus ruimschoots gebruik van gemaakt. Het was er niet uit uit te houden. Ik zat in de trein van Londen naar Holyhead, een afstand van ongeveer 500 km, in een niet-rokerwagon. Twee rokers tegenover me begonnen te paffen en trokken zich niets van het duidelijke rookverbod aan. Er zat niets anders op dan een andere wagon te zoeken, omdat ik geen zin had urenlang hun bijtende, smerige rook in te ademen. Ik hoop dat de conducteur ze heeft betrapt. Op roken in een niet-rokerwagon staat in Engeland een boete van 500 pond.
Dat zijn ervaringen die ik met rokers heb opgedaan. Zij deden gedurende een hele eeuw precies hetzelfde wat Forces nu niet-rokers in de schoenen schuift: discriminatie van een andere groep. “Waar rook is, is vuur”, is een heel toepasselijk spreekwoord in deze. Forces verwerpt alle bewijzen dat ETS schadelijk is; ik verwerp alle bewijzen die Forces heeft aangevoerd dat ETS onschadelijk is en ik heb mijn eigen ideeën over junk science. Met vriendelijke groeten, H. Maenen
Commentaar
Wij houden ons niet verantwoordelijk voor een opmerking uit 1997 op de Forces Internationaal website. Forces Nederland voert op haar geheel eigen wijze strijd tegen de uitwassen van de anti-rokersbewegingen.
Overigens denken CAN-leden de rokers wel tot het omgekeerde van de actie die hierboven wordt beschreven te mogen dwingen gezien hun opstelling over roken op de werkplek. Alsof rokersongemak minder zwaar weegt dan ongemak voor niet-rokers. Dat is meten met dubbelen maten.
Over de laatste opmerking uit deze e-mail:
Als onze uitleg niet voldoende was dan willen we hier best nog een korte cursus Elementaire Statistiek geven voor de heer Maenen.
Maar we verwachten dat dit toch tegen een dovemansoor zal zijn dus beperken we ons tot een kleine parallel:
Snelheidscontroles op de weg kunnen precies meten wanneer een auto meer dan 100 km/u rijdt. Toch wordt pas geverbaliseerd wanneer er 106 km/u of harder wordt gereden. Waarom? Omdat men wil uitsluiten dat er onterechte bekeuringen worden uitgedeeld. Die 106 km garandeert en is een zeker bewijs dat de snelheidsgrens is overschreden. Eerst dan kan men uitsluiten dat de gemeten snelheid niet veroorzaakt werd door een onnauwkeurige snelheidsmeter van de metende instantie of op het dashboard van de auto.
Om deze zelfde reden worden slechts RR’s van groter dan 2 in de epidemiologische wetenschap als statistisch significant beschouwd. Een verwaarloosbaar deel van alle onderzoeken over meeroken vindt een RR>2. En dan gaat het nog bijna altijd om onderzoeken met te weinig metingen…..
